Szkoła Podstawowa nr 2 Złocieniec

Patron szkoły - Władysław Stanisław Reymont

"Żyć to działać, to rozsiewać po świecie talent, energię i uczucie, to w czasie teraźniejszym pomagać pokoleniom przyszłym..."

Władysław Stanisław Reymont 1867 - 1925

Powieści: "Komediantka", "Fermenty", "Ziemia obiecana", "Chłopi", "Rok 1794"
Nowele i opowiadania: "Wigilia Bożego Narodzenia", "Lili", "Na krawędzi", "Tęsknota", "Marzyciel", "Dola", "Powrót", "Bunt".

1867

7 maja 1867 r. we wsi Kobiele Wielkie przyszedł na świat jako piąte dziecko Antoniny z Kupczyńskich i Józefa Rejmenta.

1868

Rodzina Rejmentów przenosi się do Tuszyna.

1880

Rozpoczyna naukę w Warszawskiej Szkole Niedzielno - Rzemieślniczej. Komisji egzaminacyjnej prezentuje " doskonale uszyty frak ".

1884

Występuje w wędrownych trupach aktorskich pod pseudonimem Urbański.

1888

Przekształca nazwisko Rejment na Reymont. Pracuje na kolei Warszawsko-Wiedeńskiej w miejscowości Rogów - Krosnowa - Lipce. Zainteresowaniem obserwuje życie mieszkańców pobliskich wsi. Pisze pierwsze opowiadania i korespondencje do czasopisma "Głos".

1890

Pojawia się szansa na lepszą przyszłość. Spirytyści odkrywają, że jest doskonałym medium. Myśli o wstąpieniu do klasztoru. Na krótko wraca na scene.

1892

Debiutuje nowelą "Wigilia Bożego Narodzenia".

1893

Przenosi się do Warszawy i zajmuje się pracą literacką.Pisze "Czeka mnie nędza, trud i wiele innych ładnych rzeczy, ale pomimo to idę, rzucam się głową naprzód w życie, zdobywać wszystko"

1894

Po raz pierwszy wyjeżdża za granicę, zwiedza Anglię i Francję. Londyn go zachwycił, Paryż - zafascynował.
1895

W "Tygodniku Ilustrowanym" ukazuje się reportaż "Pielgrzymka do Jasnej Góry". Otrzymuje pierwsze zamówienie na powieść. Z siostrą Katarzyną Jakimowiczową wyjeżdża do Włoch na wycieczkę-pielgrzymkę.

1896

Kilka miesięcy mieszka w Łodzi i zbiera materiały do "Ziemi obiecanej". Zwiedza Niemcy, a w 1897 r.- Szwajcarię. Bardzo lubi podróżować i pisać za granicą. Większość jego powieści powstała poza krajem, przede wszystkim we Francji.W tym roku ukazuje się drukiem "Komediantka""- powieść, w której wykorzystał swoje doświadczenia z trupy aktorskiej.

1897

Podpisuje umowę na nową powieść.

1899

Wydana została "Ziemia obiecana", powieść o Łodzi, pierwszy w polskiej literaturze obraz miasta przemysłowego.

Głośna ekranizacja A. Wajdy z 1975 r. Odtwórcy głównych ról: D. Olbrychski, W. Pszoniak, A. Seweryn.

1900

Odnosi poważną kontuzję podczas katastrofy kolejowej k. Warszawy, ale odszkodowanie, które wówczas otrzymał, znacznie polepsza jego sytuację materialną.

1902

Żeni się z Aurelią Szabłowską i wyjeżdża z nią do Francji. Tam zaczyna pisać "Chłopów".

Scena z filmu J. Rybkowskiego (r. 1973)

Bohaterowie:
Jagna - E.Krakowska, Boryna - W.Hańcz

1904

W latach 1904-1909 ukazuje się powieść "Chłopi". Tom I - II - "Jesień", "Zima" - 1904, Tom III "Wiosna" - 1906, Tom IV - "Lato" - 1909. Pierwodruk: "Tygodnik Ilustrowany" (cz. I - 1902, cz. II - 1903, cz. III - 1905 - 1906, cz. IV - 1908).

1907

W końcu tak długo oczekiwany rozgłos i sława. Staje się osobą cenioną w świecie artystów. Zbliża się do Stanisława Wyspiańskiego, Lucjana Rydla, Jana Kasprowicza, Kazimierza Przerwy - Tetmajera, Stanisława Przybyszewskiego, Leopolda Staffa, Stefana Żeromskiego, a zaprzyjaźnia się z Kornelem Makuszyńskim. Eliza Orzeszkowa pisze: "Jak glob ziemski na Atlasie opiera się teraz na Panu powieściopisarstwo polskie".
1914


W latach 1914 - 1918 Reymont mieszka w Warszawie, bierze udział w pracach Wydziału Dobroczynności Rady Głównej Opiekuńczej.

1917

Otrzymuje nagrodę Polskiej Akademii Umiejętności za "Chłopów". Ta epopeja życia chłopskiego o kompozycji opartej na rytmie pór roku zachwyciła czytelników i krytyków. Radość z osiągniętego sukcesu tłumi wciąż pogarszający się stan zdrowia.
1919
Reymont wyjeżdża jako delegat Polskiego Komitetu Narodowego do Stanów Zjednoczonych, gdzie wygłaszał odczyty dla Polonii. Podróż taką powtarza rok później.

1920

Spełnia się marzenie jego życia - kupuje majątek Kołaczkowo w Wielkopolsce. Za życia pisarza było to centrum kultury, a po śmierci zgodnie z jego wolą miał się tam mieścić dom literatów.

1924

13 listopada 1924 r. za powieść "Chłopi"Reymont zostaje uhonorowany literacką Nagrodę Nobla.Z powodu złego stanu zdrowia nie mógł jej odebrać osobiście.

Do wyróżnienia Szwedzkiej Akademii Nauk kandydował już od kilku lat 13 listopada był już tak chory,
że nie mógł odebrać nagrody osobiście.

1925

Zbiera spóźnione hołdy i laury. W sierpniu uczestniczy w dożynkach w Wierzchosławicach. Umiera 5 grudnia 1925 r. w Warszawie. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Jego grób zapoczątkował Aleję Zasłużonych.
Serce Reymonta wmurowano w filar kościoła Św. Krzyża.

Złote myśli Reymonta

"Kto chce cicho żeglować przez burzliwe morze życia,
Powinien mieć żagle z marzeń a ster z tęsknot do nieskończoności"
*
"Rzeczywistość jest z tej samej przędzy co i marzenia"
*
"Chciałbym aby u nas wszystko rosło i potężniało, kocham tych wszystkich, którzy maja jakikolwiek talent"
*
"Trzeba wypalić się spokojnie do ostatka- w tym jest szczęście".
*
"Wszystko nie zależy od nas samych, ale my od wszystkiego".
*
"Siłę człowieka mierzy się ilością jego nieprzyjaciół".
*
"Muzyka to chińska łamigłówka, którą każdy rozwiązuje po swojemu i zawsze dobrze, bo jest bez rozwiązania".
*
"Nieśmiertelność byłaby okrutną niegodziwością i straszną pułapką dla tych, co chcą uciec przed cierpieniem".
*
"Prawda nie ma ojczyzny, przeto bywa traktowana jak uprzykrzony włóczęga!".